In het ziekenhuis worden patiënten behandeld aan een longembolie. Daarvoor worden ze tijdelijk opgenomen. De behandeling bestaat dan uit het toedienen van heparine. Dat is een middel dat via spuitjes onder de huid wordt toegediend. Het behandelen van een longembolie duurt meestal tussen de 5 en de 7 dagen.
De eerste paar dagen kan het zuurstofgehalte in het bloed erg laag zijn. Daarom krijgen mensen met een longembolie wel eens een ‘neusbrilletje’. Op die manier wordt extra zuurstof toegediend. Bij een zeer ernstige longembolie proberen de behandelende artsen vaak het stolsel actief op te lossen. Echter, artsen zijn daar terughoudend in. De middelen die gebruikt worden bij het actief oplossen van de embolie, hebben namelijk als nadeel dat ook goede stolsels worden vernietigd. Denk bijvoorbeeld aan net geheelde wonden. Uiteindelijk kunnen die wonden weer gaan bloeden.
Het lichaam probeert het stolsel zelf op te ruimen
Over het algemeen kan het lichaam zelf het stolsel opruimen. Maar daarbij loop je wel risico: er kunnen zich nieuwe stolsels vormen. Artsen schrijven daarom vaak bloedverdunners voor. Alleen in zeer zeldzame gevallen moet er een operatie aan te pas komen om de longembolie te verwijderen. Doordat het risico dat zich een nieuwe embolie vormt aanwezig is, is de behandeling er ook op gericht om een nieuwe longembolie te voorkomen. Hoe groot de kans is dat zich een nieuw stolsel vormt, hangt af van de oorzaak.
Bloedverdunners
Vaak schrijven artsen ‘antistolling’ voor. Dat noemen we in de volksmond ook wel eens bloedverdunners. De antistolling wordt toegediend via injecties. Op die manier probeert de arts te voorkomen dat er nieuwe bloedproppen ontstaan en dat die verder groeien. Na de diagnose schrijft de arts bloed verdunnende tabletten voor. De injecties kunnen pas stoppen als het bloed dun genoeg is. Lukt het slikken van de tabletten niet, dan plaatst de arts een filter in het bloedvat dat uitkomt in het hart.
Pijnstillers
Een longembolie kan wel degelijk pijn doen. De longvliezen worden namelijk geprikkeld. Ziekenhuizen adviseren daarom paracetamols te nemen, mogelijk in combinatie met codeïne. Andere medicijnen zijn niet mogelijk, omdat die het anti stollende effect van de voorgeschreven behandeling kunnen verstekken. Daardoor loop je kans dat er zich spontane bloedingen voordoen. Helpt paracetamol niet voldoende, neem dan direct contact op met de huisarts of met de behandelend arts in het ziekenhuis.
Vangkorf
Wie eenmaal een longembolie heeft gehad, loopt extra risico op herhaling. Vooral bij patiënten die meerdere embolieën hebben gehad, wordt wel eens een vangkorf in de ader geplaatst. Die ader vervoert het bloed van het lichaam naar het hart en de longen. Een vangkorf vangt eventuele bloedproppen op. De bloedprop kan dan niet meer bij het hart of de longen komen. Zo voorkomen artsen toekomstige problemen.