Er zijn verschillende symptomen die er op kunnen wijzen dat een patiënt waarschijnlijk een longembolie heeft. Toch betekent het niet automatisch dat een patiënt die aan alle tekenen van een mogelijke embolie vertoont, ook meteen een longembolie heeft. Daarom is er bij het lezen van dit artikel enige voorzichtigheid geboden.
Wij raden af deze pagina te gebruiken als vervanger van de huisarts of medisch specialist. Raadpleeg bij twijfel dus altijd een arts!
Symptomen van een longembolie
Patiënten die een longembolie hebben, klagen doorgaans over een benauwd gevoel, pijn op de borst bij het ademhalen of hoesten bloed op. Ook komt het regelmatig voor dat de patiënt last heeft van een verhoogde hartslag. Er zijn meer symptomen die bij een longembolie horen, maar die afhankelijk zijn van een aantal andere factoren. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat de arts weet waar de longembolie zich bevindt, en hoe groot de longembolie is. Daarnaast speelt ook de gezondheid van de patiënt een belangrijke rol.
Zo is leeftijd bijvoorbeeld een belangrijke factor. Ouderen hebben meestal een verhoogde kans op een longembolie. Ook mensen die weinig bewegen of last hebben van overgewicht hebben vaker een longembolie.
Klachten door longembolie zelf
Meestal worden de klachten van de patiënt veroorzaakt door longembolie zelf. Vaak gehoorde klachten zijn een benauwd gevoel, hoesten (van bloed), pijn op de borst tijdens het ademhalen, een verhoogde hartslag, een versnelde ademhaling, duizeligheid, een zwakkere hartslag in de pols of overmatig zweten.
Dit soort klachten ontstaan door longembolie zelf. Als een patiënt te lang met deze klachten doorloopt, kan de longembolie een longinfarct veroorzaken. Soms weten patiënten niet eens dat ze last hebben van longembolie, totdat ze een longinfarct hebben. Anderen krijgen het pas te horen als ze per toeval in het ziekenhuis zijn voor een andere medische kwaal. Het hoeft dus per se zo te zijn dat de patiënt zich ziek voelt als hij een longembolie heeft.
Wie deze symptomen wel heeft, kan beter zo snel mogelijk naar een arts gaan. De arts stuurt bij twijfel de patiënt door naar het ziekenhuis. De huisarts of medisch specialist bepaalt daarna wat er precies aan de hand is.
Diagnose longembolie
Aan de hand van de symptomen is het in lang niet alle gevallen gemakkelijk een diagnose te stellen. Voordat de diagnose ‘longembolie’ gesteld kan worden, moeten eerst alle andere ziekten uitgesloten worden.
Daarom stelt de arts meestal een aantal vragen om er op die manier achter te komen wat er precies aan de hand is. Soms worden bepaalde symptomen door een ander medisch probleem veroorzaak en is er dus geen sprake van een longembolie. Na het vraaggesprek luistert de medisch specialist met een stethoscoop naar de longen. Daarna kan de arts besluiten nog wat andere testen te doen.
Onder die testen valt bijvoorbeeld een bloedonderzoek, het maken van een röntgenfoto, kijken naar de bloeddoorstroming (doormiddel van een echo of een CT-scan) of het maken van een hartfilmpje, een zogenaamd ECG.